Operatie Kaak

Operatie KaakJongste is geboren met een schisis. Voor diegenen die niet bekend zijn met deze term: de zogenaamde hazenlip. Nou heb je deze in allerlei gradaties en jongste is gezegend met de enkelzijdige lip kaak spleet. Voor wie graag galgje speelt: de cheilognathoschisis.

Smile!

Als baby van 3 maanden is ons mannetje aan zijn lip geopereerd. Hij ging met een extra brede glimlach het ziekenhuis in en kwam na twee dagen weer thuis. Het was even wennen, want nu riep iedereen hoe mooi hij was. Maar wij vonden hem al zo prachtig.

Helaas kwam er een infectie, waardoor het litteken niet mooi genas. Daarom mocht hij op 3-jarige leeftijd nogmaals onder het mes. En toen was het even genoeg. Na wat controles kwam er een radiostilte van een paar jaar. En het leek net alsof er niets meer aan de hand was.

Kop in het zand

Natuurlijk wisten we wel dat zijn kaak een keer aan de beurt zou zijn. Een spleet in de kaak betekent het ontbreken van bot. En kaakbot is heel belangrijk voor het vastzitten van de tanden. Na het tanden wisselen zou er een bottransplantatie plaatsvinden van de kin naar de kaak. Met hulp van de orthodontist zouden de tanden dan op de goede plek komen. Maar dit was altijd nog zover weg…

Een paar maanden geleden gingen we eindelijk weer op controle. Met de boodschap dat het nog wel minimaal een jaar zou duren, maakten we alvast een oriënterende afspraak met de kaakchirurg en de orthodontist. En zo gingen jongste en ik op weg naar het ziekenhuis.

Met de mond vol tanden

Dat werd even slikken! De kaakchirurg was vastbesloten. Komende zomer moet het gaan gebeuren! En zo moest mijn flinke jongen gelijk gips happen en foto’s laten maken van de buitenkant en de binnenkant van zijn mooie koppie. Een oproep voor de preoperatieve screening volgt nog en oh ja, of ik alvast onze vakanties door kon geven.

We maakten er maar een feestje van. Het zoeken naar de juiste balies werd een speurtocht en we hebben overal foto’s van gemaakt. Met afsluitend nog een cadeautje.

Voor zijn kiezen

Uitgeput stonden we weer buiten. Jongste moe van alle indrukken. En moeders moe van de emoties. Want opeens is het allemaal weer heel dichtbij. Slapen in het ziekenhuis, een hoopje ellende op schoot en vooral het vooruitzicht dat jongste weer iets gaat meemaken wat ik hem zo graag had willen besparen.

Jongste is een stoere vent. De volgende dag werd hij wakker en vroeg wanneer hij zou worden geopereerd. Hij wil namelijk zo snel mogelijk. Want hij is nu wel klaar met die schisis. Groot gelijk. Ik ook!

 


Tags: ,

Geplaatst op 4 maart 2016 door Ellen in categorie "Schisis

3 reacties :

  1. By Michelle on

    Wat is hij toch dapper. En jullie ook! Heel veel succes met alles wat komen gaat in goede en begrijpelijke banen leiden voor de kleine man. Spannend allemaal.

    Ps. Je schrijft heel leuk!

    Antwoord

Laat een antwoord achter aan Michelle Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *