Pesten

Op de lagere school werd ik gepest. Ik werd uitgescholden voor vuurtoren en stoplicht en de kinderen zeiden dat ik luizen had. De reden? Ik had rood haar. Maar een klasgenootje had veel roder haar dan ik en werd niet gepest… Ook werd me verteld dat ik te dik was. Of het echt zo was? Ik denk nu dat het wel meeviel. En bovendien waren er ook kinderen die dikker waren dan ik. Maar toch was ik het slachtoffer.

Van de laatste klassen kan ik me vooral het buitensluiten herinneren. En het plotseling tegen me keren van klasgenootjes die ik nog vertrouwde. Ik had de mazzel dat ik wel altijd een paar vriendinnetjes heb gehad, waardoor ik gelukkig niet alleen maar verdrietige herinneringen heb.

Nieuwe start

Ik zag de middelbare school als een nieuwe start. Helaas gingen er een paar pestkoppen mee naar mijn nieuwe school. En al snel sloten een paar andere klasgenoten zich bij hen aan en was ik weer de klos. En hoewel ik inmiddels heel wat verhalen over pesterijen heb gehoord die veel verder gingen dan bij mij, weet ik nog precies hoe ellendig ik me voelde. Machteloos. En eenzaam.

Pas in de bovenbouw veranderde er een hoop voor mij. De klassen werden omgegooid, er kwamen nieuwe leerlingen van andere scholen bij en ik kreeg mijn nieuwe kans. Er moest een opmerking van notabene een oud-klasgenoot aan te pas komen om me te realiseren dat ik eigenlijk best populair was geworden.

Thuis veilig…

Al die tijd dat ik op school werd gepest, wist ik één ding zeker. Als ik thuis was, dan was ik veilig. Dan werd ik niet veroordeeld omdat ik rood haar had of toevallig de hoogste cijfers haalde. Dan werd ik niet als laatste gekozen en niet buitengesloten.

Of toch niet?

Tegenwoordig ben je als je wordt gepest ook thuis niet meer veilig. Met je smartphone en social media ben je immers altijd en overal te bereiken. Nare WhatsApp-berichten in het weekend kunnen ervoor zorgen dat je ook in je vrije tijd niet meer kunt bijtanken. En één vernietigend bericht op Facebook kan ertoe leiden dat je je nergens meer durft te vertonen.

Er wordt meer gesproken en geschreven over pesten. Pestprotocollen op school. Kanjertrainingen in de klas. Richtlijnen voor social media. Droevige nieuwsberichten over kinderen die het niet meer volhielden. En er was pas zelfs een hele Week Tegen Pesten. Je zou toch denken dat we inmiddels beter zouden moeten weten…

Reünie

Alweer een hele tijd geleden had ik een reünie van mijn lagere school. Een reünie waar ik eigenlijk geen zin in had. Maar een vriendin van vroeger haalde me over om toch te gaan. En gelukkig, want er gebeurde iets bijzonders. Een van de pestkoppen van vroeger kwam naar me toe. Ze zei dat ze nog wist dat ze me pestte maar eigenlijk niet meer waarom. En ze vroeg me of ik er nog last van had. We hadden een open en eerlijk gesprek waarin ik vertelde welke gevolgen het pesten voor mij had en heeft. En zij gaf aan dat ze er spijt van had. Dat dat nooit de bedoeling was geweest.

Nieuwe start?

Als buitenbeentje op de basisschool hoopte onze oudste ook op een nieuwe start op de middelbare school. Maar sinds een paar weken wordt hij helaas ook hier gepest. Op school met nare opmerkingen en flauwe acties en thuis via de WhatsApp. Gelukkig zit de mentor van zijn klas er bovenop. Alle leerkrachten zijn op de hoogte en er wordt hard aan gewerkt om dit zo snel mogelijk te stoppen. De afgelopen weken waren zwaar voor onze kanjer. Gelukkig deelt hij zijn verdriet en woede met ons en weet hij dat hij niet alleen staat. En als het een dag wat beter gaat, dan genieten we met zijn allen van zijn vrolijkheid.

Hoop

Maar ik hoop zo dat oudste niet hoeft te wachten tot een reünie om te ontdekken dat het niet aan hem ligt. En vooral dat het hem niet het gebrek aan zelfvertrouwen oplevert waar ik tot op de dag van vandaag nog last van heb.