Vrij zijn blij zijn

“Vrij zijn, blij zijn, heerlijk gevoel…”
Misschien ken je de reclame van vroeger nog wel. Voor wie het herkent: Sorry, dat je dit stompzinnige liedje nu de rest van de dag in je hoofd hebt. Voor de rest: Lees vooral verder en ga niet (ik herhaal: Ga niet!) naar Youtube!

Vandaag loop ik dit liedje te neuriën en dat is natuurlijk niet heel toevallig. Het is 4 mei en morgen is het Bevrijdingsdag. Bevrijdingsdag op vrijdag. Een mooie dag om te vieren dat we vrij zijn. Een mooie dag om stil te staan bij het feit dat we het hier maar mooi voor elkaar hebben. Een dag om iedereen dankbaar te zijn die ervoor heeft gezorgd en zorgt dat wij hier een vrij leven kunnen leiden. Een dag om tevreden om ons heen te kijken en te bedenken dat het leven zo gek niet is.

Bevrijdingsdag op vrijdag

Persoonlijk heb ik nog weleens de neiging om vooral te zien wat beter kan. Zo bedacht ik me zojuist dat het heel stom is dat we op Bevrijdingsdag op vrijdag helemaal geen vrij hebben. Helaas is mijn jongste erfelijk belast. En daar waar ik steeds beter in staat ben om te relativeren, lukt het soms niet om mijn jongste weer met beide voeten op de grond te zetten. Oké, dat is ook best lastig als tien-jarige met schoenmaat veertig, maar daarover een andere keer meer.

Dankbaar

Ik kijk graag op Facebook en Instagram en als ik veel berichten mag geloven, is the sky the limit en ruikt ieders poep naar bloemetjes. Maar het zijn juist vaak de berichten die niet op social media verschijnen, die me doen beseffen dat ieder huisje zijn kruisje heeft en dat sommige kruisjes echt een stuk groter en zwaarder zijn dan die van ons. Natuurlijk hoef je niet altijd alles weg te relativeren en is ieders pijn reëel, maar we moeten vooral wel dankbaar blijven voor al het goede om ons heen.

Vrijheid?

Jongste heeft dus echt wel zijn portie tegenwind, maar ook twee ouders die zielsveel van hem houden, een (flink) dak boven zijn hoofd en een kring van lieve mensen om hem heen die het beste met hem voorhebben. Hij krijgt voldoende te eten en drinken en kan gewoon naar school. Al vindt hij zelf dat hij echt te weinig snoep krijgt en ziet hij school als allesbehalve een teken van vrijheid.

Alles is relatief

Op dagen als deze zien we weer extra in dat een leven in een welvarend land zonder oorlog een niet vanzelfsprekend geluk is. Dat we blij moeten zijn met wat we wel hebben en dat het geen zin heeft om boos te zijn om wat we nog meer of anders zouden willen. En in het kader van relativeren gaf jongste ons vanmorgen dan toch het goede voorbeeld: Hij werd er heel blij van dat hij door de Dodenherdenking later op mag blijven.