Na acht jaar
Oudste zit in groep 8. Volgend jaar gaat hij naar de middelbare school. Binnenkort gaan we rondkijken om een keuze te maken. En of het nou de tijd van het jaar is? Of dat ik afgelopen week foto’s van zijn schooltijd heb bekeken? Ik weet het niet. Maar ik voel me al dagen melancholisch.
Acht jaar
Ruim acht jaar heeft hij straks op deze school gezeten. Acht jaar waarin zoveel is gebeurd. Waarin we zoveel hebben ontdekt. Waarin we zo hebben geploeterd. En acht jaar waarin we hebben genoten.
Acht jaar waarin we hebben ontdekt waarom oudste is zoals hij is. Waarom hij doet zoals hij doet. En waarom hij denkt zoals hij denkt. Acht jaar vol pieken en dalen. Acht jaar hulp van leerkrachten en begeleiders die elk op hun eigen manier hebben geholpen om oudste te laten groeien tot het mooie mannetje dat hij is.
Nog een half jaar
Over een half jaar gaat oudste naar een nieuwe school. Een school waar niet alle leerkrachten mijn oudste kennen, laat staan zijn gebruiksaanwijzing. Een school waar ik de leerkrachten niet ken en de leerlingen en hun ouders evenmin. Een school waar mijn zoon zich opnieuw veilig moet leren voelen.
Nog een half jaar in groep acht. Een half jaar waarin we toegroeien naar het afscheid. Nog een half jaar in een warm bad met twee fantastische juffen. Nog een half jaar op het schoolplein met ouders van zijn klasgenoten. Zou ik dan aan het idee gewend zijn?