Positief of negatief, wat is beter?

Ik heb nog wel eens de neiging om negatief te zijn en dat is niet goed voor mij en niet voor mijn omgeving. Maar nu ben ik een keer positief en is het ook niet goed. Mijn meest positieve vooruitzicht is dan ook om weer negatief te zijn. Kun je het nog volgen?

Nu ik voor de derde week in thuisisolatie zit, realiseer ik me hoe belangrijk het is om mijn gezin om me heen te hebben. Dat is een voordeel van positief zijn, dat je de tijd hebt om de dingen van de positieve kant te bekijken. Soms is dat ook best lastig. Bijvoorbeeld als je de tijd in je eentje moet doorbrengen in het washok, omdat zowel onze slaapkamer als de logeerkamer onbewoonbaar zijn vanwege een verbouwing. En dat die verbouwing ook nog was stilgelegd, omdat het advies van de GGD niet zo positief was over al die extra mensen bij ons in huis, dat hielp ook niet.

Roomservice

Maar laat ik niet kinderachtig doen, ons washok is een kamer van ruim 12 vierkante meter met ramen. En met een kraan, dus ik kon gewoon mijn eigen thee zetten en werken aan het aanrecht. Bovendien had ik roomservice, goede wifi en steeds schone kleren.

Na een paar dagen eenzame opsluiting mocht ik weer gezellig met manlief het bed delen. Als positieve huisgenoten konden we genieten van elkaars gezelschap. Dat betekende helaas wel dat de jongens in isolatie moesten om niet positief te worden. Maar dat ze op hun kamer mochten eten en ongelimiteerd konden gamen, hielp wel bij hun positieve houding. Zeker als je daarbij optelt dat ze geen vaatwasser hoefden uit te ruimen en hun vuile vaat en was voor de deur werd opgehaald.

Nu manlief weer vrij is om te gaan en staan waar hij wil, ben ik verbannen naar zolder. Ik slaap in mijn eigen bed naast mijn eigen lief en kan werken aan een fatsoenlijk bureau. De roomservice is weer prima en manlief heeft nog niet hardop gevloekt als hij na het traplopen mijn thee blijkt te zijn vergeten. En als ik naar het toilet ga, dan kom ik soms op afstand mijn jongens tegen. Die zijn iets minder positief over het feit dat ze weer met vader aan tafel moeten eten en hun eigen rotzooi moeten opruimen.

Thuisblijven

Weet je, ik mag mijn handen dichtknijpen. Mijn klachten vallen in de categorie ‘mild’ en al duurt het me veel te lang, het eind is echt in zicht. En wat ik mij dus steeds meer realiseer, is hoe dit moet zijn als je geen gezin hebt. Als je alleen thuis zit en wekenlang niemand ziet. Ik hoor nu iedereen mopperen over de avondklok en natuurlijk heb ik daar ook helemaal geen zin in. Mag ik zo eindelijk weer naar buiten en bijkletsen met vriendinnen tijdens een heerlijke avondwandeling, moet ik nog thuisblijven! Maar stel je toch voor dat je helemaal geen bezoek meer mag krijgen, wat dan?

Negatief

Wat mij echt serieus frustreert, is het argument dat een avondklok niet haalbaar is omdat het niet te handhaven zou zijn. Hoezo niet te handhaven? Zullen we ons eens gewoon aan al die maatregelen houden? Thuisblijven als je ziek bent, je op tijd laten testen en even geen feestjes. En nee, dat is inderdaad geen feest! Maar is het niet zo dat wij allemaal extra de klos zijn omdat sommigen van ons zich niet aan de regels blijven houden? Misschien moet ik me daarover blijven opwinden, dan ben ik straks zo negatief dat ik weer naar buiten mag!