The day after

Alweer een paar maanden geleden ging het helemaal niet lekker met oudste. Zijn lontje was kort en snel ontvlambaar. Hij meldde zich meerdere keren per week ziek op school en had veel last van zijn buik. Onderzoeken bij de huisarts wezen niets uit. Eigenlijk konden we niets anders dan concluderen dat er iets anders aan de hand was.

We namen maatregelen en met resultaat. Minder boze buien en geen buikklachten meer! Tot deze week… Maandag vertelde hij dat hij niet lekker was geweest op school. En dinsdag werd ik door school gebeld dat hij graag naar huis wilde. Nee toch? Niet weer…

Nabrander

Piekerend over wat er aan de hand zou kunnen zijn, fietste ik naar school. CITO stress? Een conflict met klasgenoten? En opeens had ik het! Oudste is altijd een nabrander geweest. Als we terug waren van vakantie en we de bergen wasgoed weer hadden weggewerkt, dan werd oudste humeurig en onhandelbaar. Druk weekend gehad? Als wij dinsdag weer een beetje waren bijgekomen, dan was de woensdag voor oudste.

Afterparty

Afgelopen week was er avondvierdaagse. Beide kanjers hebben vier avonden tien kilometer gelopen. Inclusief te laat naar bed en veel sociaal gebeuren. Het ging prima, ik kan niet anders zeggen! Maar kennelijk was het toch wat teveel. In het weekend hadden we tijd om lekker bij te komen en maandag weer fit aan de slag te gaan. En daar ging het fout. Want op maandag begon voor oudste de afterparty.

Day after

Vanmorgen vroeg hoorde ik vreemde geluiden van beneden. De kamer van oudste was leeg en opgeruimd. Oudste stond aangekleed en wel in de keuken vrolijk zijn broodjes te smeren. Zijn konijn had hij al eten gegeven. Of wij lekker koffie wilden?

Vandaag is the day after, de dag waarop oudste zich weer goed voelt en dat graag met ons wil delen. We genieten volop! Morgen is alles weer normaal…