Wachten wachten wachten

Begin dit jaar hoorden we dat jongste aan zijn kaak moest worden geopereerd. En vanaf dat moment stond hij op de wachtlijst. De verwachting was dat hij voor de zomervakantie aan de beurt was. Daarna werd het september, misschien oktober. En al die tijd stonden we in de wacht.

Vol verwachting

Sinds een paar weken stond er een voorlopige datum in de agenda. Deze datum is pas definitief als deze per brief is verstuurd. Vol verwachting leegden we elke dag de brievenbus. Maar de brief zat er niet bij.

In de wacht

Pasgeleden was ik het wachten zat en belde ik naar het speciale telefoonnummer voor de wachtlijsten. Ik stond, ironie ten top, tien minuten in de wacht. Maar het antwoord was wat we hoopten: de datum staat vast! Alleen nog even wachten op de brief. Na een week op wacht bij de brievenbus, was het zover! Jongste stond te juichen. Hij was het wachten zo zat!

Afwachten

En nu is het afwachten. Wachten tot maandag. Wachten tot hij naar de operatiekamer wordt gereden. In afwachting van het resultaat de secondes op de klok zien wegtikken. De verwachting is dat hij drie nachten moet blijven.

Jongste is flink zenuwachtig. Maar ook vol verwachting. Hij houdt zijn zenuwen in bedwang door te denken aan alle kaarten en cadeautjes die hij hoopt te gaan krijgen. En door de nachten met mama of papa naast zijn bed als logeerpartijtjes te zien.

En ik? Ik kan eigenlijk niet wachten tot het weer achter de rug is!