“Doe nou eens normaal!” Ik hoor het mezelf zo vaak zeggen. Als mijn pubers schreeuwen tegen mij of tegen elkaar. Als ze zitten te knoeien met eten. Of als ze iets anders doen dat ik niet kan waarderen. Nou is het bij ons in het gezin belangrijk dat we altijd duidelijk en concreet zijn. Maar ik kan het bijna niet vager maken dan met deze uitroep. Want wat is normaal nou eigenlijk? Lees verder
Tijdens de zwangerschap van mijn oudste had ik een beeld van manlief met een meisje op zijn schouders. Maar ik had werkelijk geen idee of we een zoon of dochter zouden krijgen en al helemaal geen voorkeur. Toen oudste een jongetje bleek te zijn, was ik dolgelukkig met mijn mooie, stoere mannetje met zijn spierwitte haren. Lees verder
Toen onze oudste op vijfjarige leeftijd zijn arm brak, kwam hij rustig vertellen dat zijn arm pijn deed. Zijn arm stond helemaal krom… In het ziekenhuis probeerden ze deze zonder verdoving weer recht te zetten. Oudste gaf geen kik, maar werd helemaal bleek en stil. Toen ik zei dat hij best mocht laten merken dat het pijn deed, stootte hij een minuscuul kreuntje uit. Duizend keer liever had ik gewild dat hij de boel bij elkaar had geschreeuwd. Lees verder
Het kwartje viel niet gewoon… De kwartjes vlogen met een donderend geraas uit de automaat. Hoe hadden we dit niet eerder kunnen zien? Het was er al die tijd, recht voor onze ogen!
Lees verder
Het duurde een tijdje om eraan te wennen. Dat oudste niet meer werd gepest. Om hem niet meer met een brok in de keel naar school te laten gaan. Om niet meer gespannen te zijn of hij weer verdrietig of boos thuis zou komen. Om de boze buien te accepteren en in goede banen te leiden. Maar de berichten bleven goed. Hij kreeg er nieuwe vrienden bij. En zijn vrolijkheid bleef.
Lees verder
Eens in de zoveel tijd kom je een wijsheid tegen waar je niet om heen kunt. Pas geleden trof ik er weer eentje. Een wijze uitspraak die zomaar voorbijkwam tijdens een half uurtje televisiekijken. Op een moment dat ik heerlijk ontspannen met een warme beker thee op de bank zat.
Lees verder
Al voor de herfstvakantie was het duidelijk dat het niet goed ging met onze oudste. Hij werd gepest en voelde zich steeds ongelukkiger. Nou weet natuurlijk iedereen dat pesten niet goed is. Maar toch is de eerste reactie om te kijken naar het slachtoffer. Waarom wordt hij gepest? Wat heeft hij verkeerd gedaan? Of wat is er gebeurd?
Lees verder
Op de lagere school werd ik gepest. Ik werd uitgescholden voor vuurtoren en stoplicht en de kinderen zeiden dat ik luizen had. De reden? Ik had rood haar. Maar een klasgenootje had veel roder haar dan ik en werd niet gepest… Ook werd me verteld dat ik te dik was. Of het echt zo was? Ik denk nu dat het wel meeviel. En bovendien waren er ook kinderen die dikker waren dan ik. Maar toch was ik het slachtoffer.
Lees verder
Daar liepen ze dan. Onder de poortjes gevormd door alle leerlingen van school. Een grote slinger op het schoolplein. Muziek schalde uit de luidsprekers. Aan het eind van de slinger stonden de juffen van groep 8. Alle kinderen werden nog een laatste keer in de armen gesloten. En toen was het dan echt afgelopen. Tranen vloeiden. Kinderen omhelsden elkaar.
Lees verder
Het is bijna zover. Dan staat onze grote man op het podium. Samen met zijn klasgenoten van groep 8. Samen zingen in een musical. Wij mogen komen kijken en genieten. Daarna het afscheidsfeest. En volgende week de laatste schooldag. En dan is het echt klaar. Afgelopen. Exit basisschool.
Lees verder
